Gleboznawcza klasyfikacja gruntów polega na ocenie jakości gleby użytkowej, przy uwzględnieniu jej parametrów takich jak żyzność, wilgotność, jej kultura, trudność uprawy. Gleba oceniana jest w skali od I do VI, przy czym VI oznacza glebę o najgorszych predyspozycjach rolnych, zaś I – czarnoziem, uważany powszechnie za najlepszą ziemię pod uprawy. Procedurę klasyfikacji gruntów oraz szczegółowy opis poszczególnych klas gleby reguluje rozporządzenie z dnia 12 września 2012 r. w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów oraz ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne. W rozporządzeniu znajduję się dokładny opis kryteriów, które musi spełniać dana ziemia aby móc zostać zakwalifikowaną do danej kategorii.

Zmiana klasyfikacji gruntów wpływa przede wszystkim na cenę oraz możliwość zagospodarowania działki gruntu. Bardzo często zdarza się, iż przeznaczenie ziemi klasy I-III wymaga zgody ministra właściwego do rozwoju wsi. Jest to spore utrudnienie inwestorów, których w takim wypadku czeka długa droga administracyjna zanim będą mogli realizować zaplanowane inwestycje. Ziemie te są również droższe ze względu na swoje wysokie właściwości produkcyjne.